De eerste paar dagen

Nou hier zitten we dan, tegenover elkaar bezig met ons eerste reisverslag. Vandaag was onze tweede dag in Finland, dus ik zal eerst maar eens vertellen wat we op onze eerste dag hebben gedaan.
Om precies te zijn moesten we zaterdag om 09:35 met onze billen in het vliegtuig zitten en moesten we 2 uur van te voren onze koffers hebben ingecheckct dus 0500 ging het wekkertje, ookal had die niet zoveel zin want veel geslapen had ik niet en was dus al klaar wakker. Om 0520 had ik afscheid genomen van mijn lieve mam & pap en zat ik samen met mijn geliefde in de auto opweg naar schiphol. Nog even snel geinformeerd of mijn medereisgenoot ook al in de auto zat en dat was gelukkig zo.
Ik moet zeggen dat ik aardig zenuwachtig was en dat kan Jaq beamen, of hij zou het misschien iets anders formuleren maar goed.
Nou eenmaal met zn allen op schiphol, maar opzoek naar de plek waar we onze koffers moesten inchecken, ik kan het me nu al nauwelijks meer voorstellen dat we dat in het Nederlands hebben moeten vragen. Nu bleek dat we al afscheid moesten nemen bij het inchecken van de koffers en dat kwam een beetje als een shock, we wilden nog helemaal geen afscheid nemen, maarja het moest toch. En ja ik geef het toe, ik heb gehuild, misschien zou je zeggen; há pussy! maar je weet niet wat je te wachten staat en of je contact kan hebben met je familie thuis.
Daar gingen we dan, door de poorten heen, al zwaaiend naar onze geliefden.
Koffers ingecheckt alles ging goed, ookal stroomde er nog steeds tranen over mn gezicht, als ze eenmaal lopen duurt het even voordat t stopt.
We moesten door naar de duanne en alles weer uitpakken van je handbagage wat je net met alle voorbedachte raden erin had gestopt. Ik ging helemaal goed door de piepdeurtjes heen maar Charlotte had daar wat meer moeite mee, bij haar ging ie gelijk piepen en ze moest gefullieerd worden. Natuurlijk ging haar man helemaal stuk die nog een eindje verder op stond mee te kijken. Ook werd de enorme haarlakbus van Charlotte ingenomen en haar schaar. Terwijl ik fluitend door de duanne heen kwam.

Nu moesten we toch echt de hoek om en zwaaiden we nog 1 laatste keer naar de meeste dierbare mensen op aarde die ons daar lieflijk gedag zwaaiden.
Nu hadden we dat gehad en mochten we nog anderhalf uur wachten totdat we uberhaupt in het vliegtuig mochten en dan nog een half uur voordat we opstegen. Toen we eenmaal in het vliegtuig zaten ging de tijd heel snel. Wij zaten volop te genieten en fotos te nemen en te wijzen en te kijken door dat innieminnie raampje terwijl verder iedereen opnieuw zn ogen sloot of doodgewoon een krantje zat te lezen. Ja we voelden ons echte toeristen ( toen al ) maar het maakte ons niks uit.
Het uitzicht boven Nederland was natuurlijk niet te doen, wat ook wel te verwachten was want er was gewoon teveel bewolking. Maar toen we bij de wadden eilanden aankwamen kregen we een prachtig uitzicht en dat bleef zich voordoen de rest van de reis.
Toen we boven Finland vlogen zag je pas wat voor een prachtig land het is. En het zag er zo onbewoon uit, alleen natuur en meren. Het blijkt ook dat Finland zo ongeveer 5 keer groter is dan Nederland en toch heeft nederland meer dan 3 dubbele aantal inwoners. Bizar.
En dat was dus duidelijk te zien vanaf het vliegtuig.
Ook kwam er heel wat turbelentie bij kijken toen we eenmaal boven Finland vlogen. Ik vind dt persoonlijk altijd wel grappig voelen, net alsof je in een achtbaan zit, maar Charlotte vond het verschrikkelijk, het vliegtuig slingerde van links naar rechts. Stiekem lachte ik haar uit, om haar reactie, niet vertellen.

Toen we geland waren zag je zo’n verschil tussen Schiphol en het vliegveld van Helsinki, er was veel meer rust. Dus wij stapten heel relax het vliegtuig uit en denken naar de hal te lopen om onze bagage op te halen, maar na een tijdje lopen dachten we; dit is wel heel ver lopen voor je bagage ;o dus vroegen we maar ergens waar we moesten zijn bleek dat we enorm verkeerd waren gelopen en terug moesten om KLM te bellen en dan kon iemand voor ons de deur open doen naar de bagageruimte. Na 5 keer gebeld te hebben en na een boze Charlotte te hebben gehoord aan de telefoon, nam er eindelijk iemand op en die kwam de deur open doen. Gelukkig waren we niet de enige die verkeerd waren gelopen, dat was dan wel weer een kleine opluchting. Dus na ruim een half uur te hebben rond gedwaald hadden we eindelijk onze koffers en konden we nog een half uur wachten op de bus. Na anderhalf uur in de bus moesten we in Lathi eruit en daar wachte Milla ons op en moesten we nog zo’n 50 minuten met de auto. De vermoeidheid sloeg er toe en ik was blij toen we aankwamen bij ons verblijf. Het is een echt studenten huis en we hebben daarin ons eigen kamertje, heel schattig. We delen een keuken, wc’s en douches met de andere meiden, die we nog niet ontmoet hebben omdat die er weekends niet zijn. Na wat hele dure boodschappen te hebben gedaan hadden we eindelijk rust en hebben ook rustig de avond doorgebracht.

De volgende ochtend zijn we lekker rustig begonnen en eerst even lekker een douche genomen. Ookal hebben de douches geen deuren en zullen we waarschijnlijk de aankomende weken onze finse huisgenotes heel persoonlijk leren kennen, de douches waren heerlijk.
Daaarna lekker aan het ontbijt, heerlijke finse jam, met lekker dik en zoutig brood.
Om twaalf uur hadden we afgesproken met Erja, een Fins meisje die een paar maanden geleden in Nederland was.
Het was erg leuk om haar weer te zien en we werden ook hartelijk ontvangen.
Ze liet ons even zien waar we bij de school naar binnen moesten, ze nam ons mee naar de stad, waarvan de meeste winkels dicht waren, ook nam ze ons mee naar de lidl, waar we heel blij van werden omdat de prijzen daar wel heel wat lager waren.
Na heel wat inkopen te hebben gedaan zijn we doorgereden naar het mooiste en grootste en met het lekkerste snoepwinkeltje, winkelcentrum ooit gezien.
Erja nam ons mee naar ‘’ one off my favourite stores ‘’ het was een winkeltje met allemaal lekkere nootjes, chocolade, thee kruiden, snoep, noem maar op. Natuurlijk konden we het niet weerstaan en hebben we ook een lekker zakje vol geschept.
Ook kon ik in het winkelcentrum niet mijn verslaving aan iphone hoesjes niet weerstaan. Dus ik heb er weer een paar toegevoegd aan mijn collectie. Misschien ook wel omdat die dan weer zo goedkoop waren.
Omdat we eindelijk een plek hadden gespot waar we wifi hadden gingen we maar lekker bij een Bakkerij zitten met natuurlijk een lekkere donut en voor Charlotte en Erja een goede koffie. En echt, als je een keer naar Finland gaat MOET je naar dat bakkerijtje; Arnolds Bakkery and coffee shop. Ge-wel-dig.

Eenmaal weer thuis hebben we Erja even laten zien wat ons onderkomen is voor de komende drie weken en we lieten ook gelijk maar zien dat er geen deuren tussen de douches zitten en dat we dat heel vreemd vonden. Erja vertelde ons dat het voor de Finnen heel normaal is om elkaar naakt te zien, dus met andere woorden, we moeten er maar aan wennen.
Savonds hebben we weer een lekker Finse/studenten maaltijd gehad en hebben verder de avond chil met een filmpje en Charlotte druk werkend aan haar reisverslag, doorgebracht.
Rond tien uur dachten we lekker te gaan slapen en ik was al half in dromenland toen er in 1x hard op de deur werd gebonkt. Charlotte in haar pyamatje erheen, ik hoorde haar met een onzeker stemmetje zeggen, hello? maar geen antwoord, vreemd dacht ik nog. Dus Charlotte zei maar dat we net gingen slapen en toen werd prompt voor haar neus de deur dicht gegooid.
We weten nu nog steeds niet wie dat waren, 3 jongens waaronder 1 lange blond slungel, ik vroeg al; was dat niet Jaq :O
maar nee jammer genoeg niet.
Jaq is natuurlijk ook heel erg gespierd.

Inmiddels is het al maandag en nu zitten we met ons laptopje tegenover elkaar in het atelier van de school.
We hebben hier vanochtend een rondleiding gehad met de Duitse studenten, het is een enorme groep Duitse studenten dus we voelden ons erg Nederlands onder al die Finnen en Duitsers.
Veel contact hebben we niet met de Duitsers omdat die natuurlijk al met een grote groep zijn dus denk ik niet echt behoefte hebben aan nog meer mensen erbij. Dus het bowlen morgen met hun kijk ik wel wat tegenop, misschien ook wel omdat we erheen moeten lopen en het niet heel dichtbij is. Naja we zullen het zien.

Voor nu denk ik dat ik genoeg heb gepraat en ik zal proberen om de volgende keer iets minder te kwebbelen want hier wordt ieder normaal mens moe van

Dikke kusjes uit Finland