Schilderen, schilderen en nog eens schilderen

Woensdag was een heel rustig dagje
We maakte ons rustig klaar voor school want we hadden geen tijd meegekregen om er te zijn dus om kwart voor 9 stonden we klaar voor vertrek. Eenmaal op school hebben we onze laptop maar weer klaar gezet en zijn we eerst bezig gegaan met onze eigen school opdrachten. Wel moesten we deze dag dde gespo op de canvassen doen en dat moest dan telkens een uur drogen. Dat hebben we drie keer gedaan vandaag maar daar ben je in principe zo mee klaar dus veel tijd ging er niet in zitten en omdat we pas met schilderen kunnen beginnen als de gespo gedroogd is zat er vandaag niet veel anders op dan met onze eigen schoolopdrachten bezig te gaan. Volgens mij ziet ht er voor de finnen heel apart uit dat wij daar de hele tijd met onze laptop bezig zijn, ik denk dat ze ons maar saaie mensen vinden. Om 11 uur begon Charlotte al honger te krijgen en ik kan er maar niet aan wennen dat je niet savonds maar rond 12 uur je warme eten naar binnen werkt. Als het nu lekker eten was, oke dan had ik niks te klagen maar nee, sorry, misschien ben ik qua eten wel gewoon teveel verwend met een kok als vriend en een geweldige lekker kokende mama thuis.
Maar goed het eten is gratis en het kan er wel mee door hoor, ik overdrijf stiekem gewoon een beetje, dat is toch wat de meeste bloggers altijd doen.
Tijdens de lunch kwam 1 van de Duitse studenten die hier op school zn stage loopt, gezellig bij ons zitten. Hij vertelde ons dat hij zn vriendin wel begon te missen en ik zei; yes me to, en daar was de volgende miscommunicatie alweer ontstaan. Even keek hij verbaasd naar mij en vroeg, ehhh.. do you miss your girlfriend to? Ik besloot nog even mee te doen, hem doodserieus aan te kijken tte zeggen; yeah i miss her, im gay you no.. Maar jammer genoeg trapte ie er niet in door de verradende smile op mij en Charlotte haar gezicht. Maar in ieder geval, het was een gezellige lunch.


Verward schrikken we wakker als het al 20 over 8 is. Waarom ging de wekker niet af, vraagt Charlotte me. Ik bedenk mn mobiel te ver weg lag aan de oplader om erbij te kunnen vanuit mijn bed en dat ik daarom te lui was geweest om een wekker te zetten. Ach ja, er wordt toch niet echt op ons gelet, als we maar op komen dagen, denken we bij onszelf. Toch presteren we het om 9 uur op school te zijn en braaf gaan we op ons werkplekje zitten en pakken onze kwasten erbij.
Vandaag was voor mij dan eindelijk de dag aangekomen dat ik kon beginnen aan mijn schilderij.
Ik begon maar met de achtergrond, die abstract moest zijn. Ik had bij mezelf bedacht dat ik niet echt een abstracte achtergrond kon schetsen en dat iets is dat gewoon bij je op moet komen, of in ieder geval zo werkt het bij mij. Ik ging dus maar gewoon bezig met een paar basis kleuren die ik had uitgekozen. Opzich ging het best lekker en zat ik lekker met mn muziekje in mn oren en mn kwast in mn handen te genieten van het schilderen. Het abstract mooi te laten lijken vond ik nog best moeilijk. Had ik wel gekozen voor de goede kleuren, geeft het wel het snelheids effect dat ik wilde laten blijken? Maar goed, het was mijn eerste keer en ontevreden was ik er niet mee, ik denk meer dat het het feit was dat ik iets abstracts combineren met iets realistisch, gewoon niet gewend ben.
Maar dat was de opdracht dus probeerde ik er maar iets moois van te maken. Ondertussen begin ik de realistische zwevende figuren wat kleur te geven. Naast mij zit Charlotte heel nauwkeurig en tot in elk detail haar kindjes op het doek te schilderen. Misschien met een tikkeltje jaloezie kijk ik naar haar kunstwerk en dan weer terug naar de mijne. Maar dan bedenk ik me dat ieder gewoon zn eigen stijl heeft en mijn stijl totaal niet te vergelijken is met dat van mn buurvrouw en dat die verschillen allebei onze kunstwerken juist mooi maakt. Met die gedachte ga ik toch maar verder.
Als Charlotte een heel mooi souvenir zit uit te zoeken die zelf gemaakt is door 1 van onze klasgenootjes, komt onze begeleidster Milla even een kijkje nemen bij onze schilderijen. Ze zegt verbaasd tegen mij; wooh, you are going so fast, yesterday there was nothing and now the whole canvas is filled.
Ik weet niet of ik dat als een compliment of als iets negatiefs moet opvatten. Ik lach er maar gewoon om en haal mn schouders op, ik ga weer verder met schilderij.
Als ik te lang met iets bezig ben, verpest ik het meestal dus ik besluit verstandig om iets eerder te stoppen dan Charlotte en ga nog even lekker met mn mannetje skypen.
Na postzegels te hebben gehaald bij een klein kioskje om te hoek en wat lekker snaaivoer te hebben gekocht, staan we thuis een heerlijk eitje te bakken en hebben we lekker gekruide stokbrood in de oven. Ik ren even naar onze kamer toe om mn bord te pakken als ik plotseling mn mobiel hoor, krijg ik nu zomaar een appje binnen? Maar dat kan niet, er is hier geen wifi. Ik check snel waarmee ik verbonden ben en blijkbaar gunde school ons toch wat wifi. We hebben wifi! Schreeuw ik naar Charlotte die een eindje verderop in de keuken staat. Voor ik het weet rent ze me voorbij om te kijken of zij dan ook wifi heeft. En jahoor een uurtje later zitten we beide met een big smile op ons bed en onze laptop op schoot.
Dat was een fijne dag afsluiter! 

Vrijdag staat alweer voor de deur en dat betekend bijna weekend en wat voor een weekend, we hebben hem mooi vol gepland zodat we niet teveel aan thuis hoeven te denken.
Eerst nog maar eens naar school. Al snel zijn we beide druk bezig met ons schilderij en dat blijft ook de hele dag zo door gaan. Ik begin inmiddels aan mijn twee zwevende figuren die alleen nog maar in potlood erop stonden. Als ik aan het eind van de middag nog niet tevreden ben met het resultaat begin ik toch wel beetje te mopperen op mezelf. Ik vind het allemaal nog best moeilijk dat gedetaileerd bezig zijn. In ieder geval heb ik de eerste laag erop zitten en ik besluit om dan maar na het weekend verder te gaan met de details en schaduwen. Als je zo lekker bezig bent met je project vliegt de tijd zo voorbij.
En omdat we nog boodschappen wilden doen voor ons weekend, neemt Carpo ons mee naar het winkelcentrum en gaan we gezellig boodschappen doen om samen met Erja & Carpo het weekend te overleven. Als we even later met tassen vol naar buiten lopen, gaat dat wel lukken denk ik zo.

Ahhh.. de laatste week is aangebroken. Toch wel enigsinds opgelucht dat het einde in zicht is. Tuurlijk, het is genieten hier, we ontwikkelen onszelf enorm met schilderen en ik leer inzien waar ik goed in ben en wat mijn eigen stijl is, ook is de natuur hier geweldig. Maar ik moet zeggen, voor dit alles zou ik nooit achter laten, wat ik in Nederland heb en daarom vond ik 3 weken ook wel lang genoeg. Met die gedachte lopen we naar school. Eerlijk gezegd heb ik niet zo’n zin, na zo’n energiek weekend, geef ik liever toe aan mijn luiheid en was ik veel liever even naar de supermarkt gelopen voor een tas vol lekker eten in plaats van naar school te lopen. Maargoed, we zouden we verder met ons schilderij en vandaag zou ik werken aan de details en de schaduwen. Ookal ben ik de hele maandag daar mee bezig geweest en heb ik heel wat keren gefrustreerd naar mijn schilderij gekeken, aan het eind van de dag was ik er nog niet tevreden mee, maar goed de school sluit elke dag 4 uur dus we moesten wel naar huis. Ik liet het dan ook maar liggen en morgen zal ik kijken wat ik er nog mee kon doen, maar voor nu moest ik het maar even naast me neer leggen.

Zoals gezegd begin ik mijn dinsdag met de laatste puntjes op de i zetten op mijn schilderij en na inderdaad een paar puntjes kijk k erna, vanaf een afstandje, en ja ik ben er tevreden mee, het is klaar en ik ben wel toe aan een nieuwe uitdaging en dus een nieuw schilderij.
Dit keer niet op een canvas maar gewoon op karton, maar ook het karton moet in de Geso gezet worden, tot 3 maal toe. Dus dat is ook waar we de ochtend zoet mee zijn. Om de drie kwartier zetten we het weer in een nieuwe laag Geso, omdat anders de verf er te erg intrekt.
Na de lunch kunnen we onze kartonplaaten gaan gebruiken en ik ga dan ook gelijk aan de slag door mijn schets erop te tekenen. En voor ik het weet ben ik ook al bezig met de achtergrond.
Jammer genoeg moesten we al vroeg weg omdat we de huur voor onze kamer moesten betalen voor half 3, ik vond het jammer om afscheid te nemen van mn schilderij, maar donderdag gaan we gewoon weer vrolijk verder, want woensdag gaan we naar een groot event waar veel finse mensen samen komen om elkaar te strijde te gaan met hun skills in hun eigen beroep. We zullen het zijn.