Heimwee naar het thuisfront

Inmiddels is al bijna de dinsdag voorbij gevlogen dus ik geloof dat ik maar eens hard aan de slag moet voor mijn verslagen.
De maandag begon aardig rustig, meestal als we aankomen op school instaleren we onze laptop op ons vaste stekkie, voor eventuele dingen zoals skype enzo. Zo begonnen we dus ook de maandag, rond een uur of acht zijn er nog niet zoveel leerlingen op school dus we zaten dan ook helemaal alleen in het atelier. Om tien uur moesten we samen met Milla in een heel leuk creatief winkeltje zijn in het winkelcentrum om een eigen frame uit te kiezen waar we later die week een canvas overheen zouden binden.
We kwamen in het winkeltje en het stond bomvol met allemaal leuke kriebel dingetjes, vooral Charlotte was erg gecharmeerd, ik was eerlijk gezegd al snel uitgekeken, als ik er niks mee kan doen vind ik het ook niet echt leuk om er een uur naar te gaan staren. Maargoed na de dingen hebben ingeslagen die we moesten hebben gingen we weer terug naar school.
We hebben de rest van de schooldag maar wat Nederlandse school spullen gedaan want iedereen was druk bezig met hun eigen projecten dus ze hadden geen tijd om ons te helpen met het maken van ons eigen frame.
Verder was de maandag dus niet zo interessant, evenals de lunch die we kregen voorgeschoteld.
De lunch viel zo niet in de smaak dat we na school enorme honger hadden en maar even wt lekkers hebben gekocht in de winkel vlakbij ons kamertje.
Smullen was dat toen we eindelijk zaten op ons bedje, te genieten van onze chocoladereep
’S avonds had ik toch nog behoefte aan een lekker gebakken eitje, dus ging ik vol zelfvertrouwen richting de keuken, en probeerde een mooi eitje te maken op een elektrisch kookstel. Wat een hele uitdaging voor mij was. Die uitdaging was iets te uitdagend voor mij en mooi zag ie er daarom ook niet uit, hij was wel lekker dat is het belangrijkste toch?

Dinsdag begon vroeg want we moesten om 0815 al aanwezig zijn voor een tekenles. Milla begon de les met een boek waarin stond beschreven dat je ook oefeningen moest doen voor je begint met tekenen. Je moet eerst los komen vertelde ze. Net zoiets als je rek en strek oefeningen doet voordat je gaat beginnen met sporten. Dus daar stonden we dan in een soort atelier met ezels allemaal rondjes en strepen te tekenen, horizontaal, verticaal, diagonaal, noem het maar op. Na dat ongeveer een half uur te hebben gedaan en na heel wat gesneuvelde houtskooltjes was het tijd voor de tekenopdracht. We deden mee met de eerste jaars dus deze opdracht was niet zo heel uitdagend. We hebben dit zelf ook al eens gedaan in Nederland.
Er lagen allemaal afgeknipte halve afbeeldingen op de vloer, daar mochten we er 1 van uit kiezen en de rest er bij gaan verzinnen.
Het viel me op dat de studenten hier heel nauwkeurig zijn en hele kleine dingen tekenen. In tegen stelling tot mij zaten hun lieve kleine bloemetjes met inkt te tekenen. Mijn afgemaakte afbeelding bestond uit een dikke koning in zn slaapjurk. Tsjah.
Later in de middag hebben we met een gevaarlijke nietmachine de canvas om de frame heen geschoten en beschildert met lijm zodat er geen verf straks door de gaatjes heen kan gaan.
We werden geholpen door twee lieve derde jaars. De derde jaars zijn heel behulpzaam en daar hebben we ook erg leuk contact mee. We zaten met zn allen op de vloer de canvas erom heen te spannen en hoe slecht ons engels ook was, we hadden lol met zn allen.
Toen we het moesten gaan belijmen kwam te spraken dat sommige konijnenlijm gebruiken, dus wij vroegen met een frons op ons hoofd; ehm is that glue made off rabbit? En hoe zeiden alsof het de meest normaalste zaak was, jaha, ze maken die lijm van hun huid en het is betere lijm. Maar gelukkig hoefde wij die lijm niet te gebruiken. Het stonk ook heel erg, dus daar waar we blij om.
Ook moesten we een presentatie houden voor de eerste jaars en dat was best wel spannend. Het moest natuurlijk geheel in het Engels en we hadden niet veel tijd gekregen om ons voor te bereiden. We hebben het maar opgelost met een filmpje over Nederland en een filmpje over Friesland. Zo dt waren weer 10 gevulde minuten. Verassend genoeg vonden ze de filmpjes wel grappig en moesten ze soms best lachen. Ik weet dan weer niet omdat ze ons land zo vreemd vinden of omdat ze het filmpje zelf gewoon grappig vonden. In ieder geval brak het de ijzige stilte een beetje. Wat ik zelf als heel vreemd bevond was dat we wel 3 keer werden onderbroken tijdens onze presentatie. Dan kwam die leraar weer wat vragen, dan werd Milla gebeld, noem maar op. Dus dat vond ik wel appart aangezien dat in Nederland niet zomaar gebeurt. Daarna hebben we maar ons portfolio laten zien, zodat ze een beetje een indruk konden krijgen van wat wij zoal deden op onze school. Ik heb geen idee of ze onder de indruk waren of niet, ze waren erg moeilijk in te schatten. Toen ze vragen mochten stellen was het ook heel stil en kon je bijna een speld horen vallen. Milla nam maar het woord en ze konden we toch nog wat meer vertellen. Toen ze eenmaal door hadden dat we echt niet zo eng waren kwamen er toch wat vragen, zoals; wat we de grootste verschillen vonden met onze school en hun school. Het is hier erg rustig zeiden we. Bij onze school is het altijd een drukte en overal hoor je wel wat, niet storend, maar gezellig. Hier, op deze school is het erg rustig en iedereen is gewoon bezig met zn eigen ding.
Nadat we bijna drie kwartier aan het woord waren geweest werden we vrij gelaten en gingen we opgelucht weer terug naar het veilige atelier. Al snel kwam een jongen die heel geinteresseerd naar ons verhaal zat te luisteren ons achterna om, in zijn woorden ‘’ to check on us ‘’ Ookal vonden we dat een beetje vreemd, er kwam opzich wel een leuk gesprek uit. Toen we ons canvas voor de laatste keer in de lijm wilde zetten huppelde hij ons als een konijntje achterna. Deze galante jongeman bleef maar praten en toen ie met de vraag op kwam of hij er wel goed uit zag omdat hij daar vaak onzeker over is, vonden we het toch wel raar worden. Ik dook maar achter mn laptop, even lekker skypen met mn kerel in Nederland. Maar Charlotte bleef achter met hem en toen hij ook nog eens aanboodt om voor haar te gaan koken had ze eindelijk door dat het tervergeefse versierpogingen waren.
We namen maar snel afscheid en gingen weer opweg naar huis.